Ik las afgelopen week een mooi bericht van iemand die schreef: ‘Ik ben bang voor de haast die de terugkeer naar het normale leven weer brengt’. Hij doelde op de strakke (gezins)planning in de ochtend en avond, de afspraken die maar net of net niet in elkaar pasten en de voortdurende beweging naar het volgende. Ik herkende het zelf ook. En velen met mij zo getuigde de likes op zijn bericht. Corona gaf ons een hele nieuwe invulling van onze dagen, waardoor niet alleen onze tijd een andere invulling kreeg, maar ook onze prioriteiten verschoven. Heel veel van onze activiteiten kostten blijkbaar meer energie dan ze opleverden. Nu zijn we bang dat dit besef ons straks weer ontglipt. Maar moeten we daar ook echt bang voor zijn? Of wordt het alleen maar beter – als we dat willen?
Urgentie om te veranderen was er al
Heel veel dingen doen we blijkbaar omdat we denken dat ze moeten of dat ze van ons verwacht worden. Omdat we ze zo geleerd hebben, omdat we erin gerold zijn of misschien zelfs alleen maar omdat we er goed geld mee konden verdienen of omdat ze zo goed klinken op een verjaardag. Niets mis met geld verdienen of trots zijn op je titel, maar het is niet altijd de beste match voor je als mens. Deze missmatches – zo worden ze genoemd in HRM-land – zijn inmiddels de grootste oorzaak van uitval en burn-out, zo werd me bevestigd in mijn gesprekken met verschillende verzuim en re-integratiebureaus tijdens het onderzoek wat ik deed voor mijn boek. We doen blijkbaar te vaak wat we niet werkelijk willen of het beste kunnen. Wat ons meer energie kost dan het ons oplevert en wat ons ongemerkt uit balans brengt. En dat moet veranderen omdat wijzelf en de wereld om ons heen er niet beter van worden.
Corona als katalysator
Corona zorgde er de afgelopen tijd al voor dat we niet meer alleen keken naar het economische belang of uiterlijke status van onze dagelijkse activiteiten. We ervoeren dat onze welvaart wellicht ten koste van ons welzijn was gegaan zo bleek o.a. uit de Monitor Brede Welvaart van het CBS. We (her)ontdekten – weliswaar soms noodgedwongen – de werkelijke waarde van goede sociale contacten, voldoende vrije tijd, omzien naar elkaar en de planeet en niet te vergeten de inspiratie en energie uit jezelf kunnen halen omdat er even niets of niemand is om op te leunen.
Weten waarom je doet wat je doet
Ik heb de afgelopen weken veel webinars gevolgd en boeken gelezen. Ik had er immers de tijd voor:). Een heel interessant webinar was die van trendwatcher Adjiedj Bakas. Hij nam ons mee in de nabije toekomst, de wereld na corona. Hij vertelde o.a. over het verder doorzetten van een belangrijke trend die hij voor corona al zag ontstaan. Dit is de behoefte aan meer spiritualiteit of in begrijpelijke taal de behoefte aan meer zingeving en betekenis in ons werken en leven. Weten waarom je doet wat je doet en er vooral ook in geloven dat het echt nodig en belangrijk is. ‘Je purpose helder hebben‘, noemt hij het. Als bedrijf en als mens. Dat gaat ons helpen om het vol te houden en ook samen verder te komen. Stephen Covey schrijft iets vergelijkbaars in zijn boek ‘De 8e eigenschap’. Hij geeft aan dat we veel meer zouden moeten luisteren naar onze innerlijke stem bij het bepalen van ons richting. Deze ‘stem’ combineert onze behoeften en talenten met ons geweten oftewel ons innerlijk besef van goed en kwaad. Hierdoor gaan we precies doen waarvoor we bedoeld zijn en krijgt ons leven (nog meer) betekenis. Van daaruit werken en leven, biedt dus ongekende mogelijkheden. Het zorgt ervoor dat we beseffen wat er voor onszelf, onze (werk)omgeving en de wereld echt toe doet en dat we daar ook naar gaan handelen.
Nieuw tijdperk: de betekeniseconomie
Na de agrarische, de industriële en de kenniseconomie zijn we nu dus onderweg naar een nieuw tijdperk. Een tijdperk waarin onze (eigen) wijsheid ons gaat leiden in onze keuzes. Dit wordt ook wel de betekeniseconomie genoemd. In de betekeniseconomie ligt de focus niet langer op zo veel mogelijk geld, winst of macht, maar op de maatschappelijke meerwaarde en wat het ons brengt als mens en als samenleving. Zodat people, planet en profit weer in balans komen.
Het wordt alleen maar beter – als we dat willen
We hoeven dus niet zo bang te zijn dat we weer helemaal terugvallen. We waren al onderweg naar een nieuwe manier van leven en werken. Corona heeft het versneld, maar de behoefte werd al langzaam zichtbaar. De urgentie was er ook als we kijken naar de cijfers van verzuim en burn-out. Dus er is geen weg meer terug. Gelukkig maar. Maar helemaal vanzelf zal het niet gaan, want uiteindelijk moeten we allemaal zelf bewuster gaan kiezen wat we wel en niet doen. Moeten we ook echt in contact willen komen met onze eigen innerlijke stem, purpose, eigen wijsheid of hoe je het ook wilt noemen. Niet gemakkelijk, maar wel hoopvol. Corona heeft ons een handje geholpen in het besef van waaruit we zelf verder kunnen. En hoe je daar zelf mee aan de slag kan, lees je in mijn blog van volgende week. En dan kan het eigenlijk alleen maar beter worden – als we dat willen.
Groet, Eiline
