‘Gewoon springen!’, roept mijn dochter als ik midden op het Markermeer op het zwemplatform van onze boot sta. Ik aarzel nog een paar minuten, voel met mijn voeten nog even hoe koud het echt is en besluit het dan toch te doen. Een paar nanoseconden is het koud en stokt mijn adem, maar direct daarna is het heerlijk. Ik ben door en geniet van de verkoeling waar ik eigenlijk zo aan toe was, ook al handelde ik er niet gelijk naar. Ik steek mijn duim omhoog naar mijn dochter en krijg een grote glimlach terug. Zij wist al dat het zo werkte…
Er omheen of…
Vorige week nam ik afscheid van weer een prachtige groep mensen in de training To the point communiceren. De titel zou je kunnen laten denken dat het in deze training gaat om hetzelfde met minder woorden te zeggen. En dat is ook waar, want veel mensen die deze training volgen zijn wat we noemen ‘langdradig’ in hun vertellen. Ze komen via een omweg bij de plot en/of vallen in herhaling. Toch gaat het niet altijd om minder zeggen in deze training. Er zijn namelijk nog een paar hele belangrijke redenen die ervoor zorgen dat we onnodig uitweiden en niet zeggen wat we wel bedoelen. Een van die redenen is dat we zelf niet weten wat we bedoelen en het dus gewoon niet kunnen benoemen. Een andere is – echt heel menselijk! – omdat we het niet willen of durven zeggen. We draaien dan om de hete brei heen, verzetten ons misschien zelfs tegen dat wat er is en zeggen vooral niet wat we wel bedoelen. In de hoop dat de ander het snapt, wat meestal eindigt in de bevestiging dat dit niet zo is…
… er doorheen
To the point communiceren ofwel duidelijk communiceren is eigenlijk hetzelfde als in het – koude – water springen. Je moet erdoorheen om te ervaren wat het je brengt. Om eerlijk te zijn over wat jezelf dwars zit of om wat je bij de ander ziet te durven benoemen. Ook al vind je dat spannend omdat je bang bent dat het er niet toe doet of ‘er naast’ zit. Dit zorgt namelijk voor die (persoonlijke) verdieping die nodig is om elkaar wel te kunnen begrijpen. Alleen onze buitenkant, dat wat we laten zien, is namelijk meestal niet duidelijk genoeg of interpreteren we gewoon verkeerd. Door ook woorden te geven aan de niet gelijk zichtbare zaken zoals dat wat belangrijk voor je is, wat je nodig hebt of je eigen gevoel bij de situatie, krijgen we een completer beeld van elkaar. En doordat we ons dan wel gezien voelen, kunnen we elkaar begrijpen zonder dat we het eens hoeven te zijn. Om vanuit de ruimte die dan ontstaat alsnog tot heldere inzichten en/of afspraken te komen.
Spring ook!
De groep van vorige week ging vastberaden op pad met de opdracht om zichzelf en de ander in gesprekken voluit de ruimte te geven. Om zaken wel te benoemen of juist door te durven vragen op datgene waar je eigenlijk liever omheen loopt. Om even boven de situatie te gaan hangen en te durven zeggen wat er (niet) loopt. Om niet op de rand te blijven staan omdat je bang bent dat het koud is, maar gewoon in het spreekwoordelijke diepe te springen en zo de letterlijke verdieping die nodig is te realiseren. Ik zou daarom – ook met het oog op de naderende vakantie – zeggen: Spring regelmatig in het water maar spring vooral ook spreekwoordelijk vaker in het diepe en ervaar zelf wat je verdiepen in elkaar je (relatie) kan brengen. Eerst misschien vooral privé en daarna hopelijk juist ook zakelijk…
Groet, Eiline
