De vakantie zit er weer op. Terug naar mijn bureau om verder te schrijven aan mijn boek in wording en de hoofdpersoon nog meer tot leven te laten komen. Ik geniet ervan hoe het verhaal onder mijn handen ontstaat, hoe de hoofdpersoon en de mensen om hem heen steeds meer ‘echte mensen’ worden waarin we, zo verwacht ik, ook onszelf en elkaar kunnen herkennen. Het boek vertelt het verhaal van iemand die van de ene op de andere dag gedwongen wordt zichzelf (opnieuw) uit te vinden. Het is verhalend, in romanvorm, geschreven zodat je als lezer echt meegenomen wordt in zijn ongemakkelijke maar vaak ook grappige zoektocht naar inzichten en antwoorden, die niet alleen op hemzelf van toepassing blijken te zijn.
Ik zie in mijn werk als trainer dagelijks wat er gebeurt als mensen elkaar gaan (h)erkennen. Dat die (h)erkenning niet alleen zorgt voor meer onderling begrip (wat hard nodig is in deze tijd!), maar vooral ook helpt om je gehoord, gezien en zelfs gewaardeerd te voelen, zonder daar eerst van alles voor te moeten doen of zelfs te presteren. En is dat niet waar we allemaal naar verlangen?
Volgende keer weer meer over de inhoud of misschien zelfs al een voorproefje, als ik dat al durf…
Groet, Eiline
#ikjijwijblij #welijkenmeeropelkaardanweverschillen #duidelijkecommunicatie
